Vallée de Gordolasque - Refuge des Merveilles
06.06.2016
Extract uit het reisverslag 2016 - Mercantour
We ontbijten tegen 7u, nemen picknick mee en rijden vervolgens enkele minuten verder tot aan de parking aan 'pont du Contet'. Hier laten we de auto voor enkele dagen achter en starten aan de eerste etappe van de tocht.
De weersvoorspellingen zijn goed en de dag start ook zonnig, maar al na enkele uren trekt alles dicht en wanneer we het hoogste punt van de dag hebben bereikt, komen er met grote snelheid wolken uit het dal opzetten en valt er nog weinig te zien. We eten er onze picknick op en laten de wolken rustig voorbij trekken. Als we vervolgens afdalen naar Refuge des Merveilles is het weer niet schitterend, maar we kunnen de lacs rond de refuge wel duidelijk zien liggen ... dat was een goed half uur eerder niet het geval. Het is niet wat we ons bij weertype 8 op Metevista hadden voorgesteld, maar het kon erger :-).
Er zijn een 15-tal gasten in de refuge. De huttenbewaarder is een jonge, ietwat verwarde, maar vriendelijke kerel. We komen te weten dat aan Baisse de Valmasque de Baisse du Basto nog heel wat sneeuw ligt (noodkanten die uit de zon liggen) en alleen kunnen gedaan worden met aangepast materiaal (én ervaring). De tocht naar Refuge de Nice is dus uitgesloten. Tot dusver onze plannen voor een 3-daagse lustocht. Het alternatief om morgen helemaal terug te gaan naar ons startpunt om van daaruit dan door te stappen naar Refuge de Nice is voor ons een beetje teveel van het goede. Daarom besluiten we een extra nacht in Refuge des Merveilles te blijven en morgen een heen- en terugtoch te maken in vallée des Merveilles tot aan Baisse de Valmasque. De huttenbewaarder heeft radioverbinding met Refuge de Nice en laat onze reservatie voor morgen annuleren (net als voor enkele andere aanwezigen die net dezelfde plannen hadden als wij).
Dit is niet de eerste keer dat sneeuw roet in ons eten komt gooien. In 2010, tijdens een vorige tocht met Kristof in de Vanoise, is na hevige neerslag met sneeuw op hoogte, ons oorspronkelijk plan ook niet kunnen doorgaan. Misschien moeten we maar besluiten dat juni te vroeg op het jaar is om in de Alpen sneeuwvrij te kunnen stappen... alleen hadden we verwacht dat dit in het meest zuidelijke deel van de Alpen (we zitten hier per slot van rekening op amper 50 km van de Middellandse Zee) deze tijd van het jaar geen probleem meer zou vormen.
Na het avondeten (met lasagna) gaan we slapen. tegen 21u is het rustig in de hut en ligt iedereen onder de dekens. Voor velen mag deze eerder primitieve manier van reizen vreemd lijken en komt het weinig aantrekkelijk over ... maar voor ons beide is dit een manier om de absolute rust te vinden. Op een tocht als deze is er geen ruimte voor piekeren of stress. Daarvoor is de natuur te overweldigend, vragen de hindernissen op het pad om enkel daarop gefocust te zijn, je eigen ritme en hartslag te vinden. Dat laatste is eigen aan iedere sportieve inspanning, maar het verschil met elke andere sport is dat bergwandelen traag gaat, de tijd geeft de grootsheid van de natuur tot je te laten komen ... en een vorm van absolute rust en balans per definitie over je heen valt. Perfecte momenten. Welke dag van de week het is, valt bij zo'n tochten vrij snel van je af. Het draait gewoon om het moment zelf, het plan van de dag en niet verder dan dat.
Ik moet denken aan een uitspraak van Winnie-the-Pooh: “What day is it? It's today. My favorite day, said Pooh". En dan is het fijn om moe en voldaan om 21u met andere gelijkgestemde zielen al naar bed te gaan en te denken aan het moois en wellicht onverwachte dat morgen zou kunnen brengen.